Kategoriler
Kültür Sanat

Hayali atlı – sedef izleri

kedidir
Gözlerinden iki damla yaş aktı, sedefli renkleri karlara değip yok oldu.

Hayal de olsan son kez seviş benimle, dedim.

Soğuk elleri dudaklarıma değdi, gözlerimin hemen altına doğru okşadı parmak uçları.

Sevişemeyiz, dedi. Sana dokunmam bile mümkün değildi, sen bu kadar istemiş olmasaydın beni. Ah, keşke haberim olsa. Ağlamasam yatağımda seni düşünerek, şu an bana söylediklerini duyabilsem. Ama söylemezsin değil mi? Tanıyorum seni, ne prensliğin kaldı ne de herşeyi arkamda bıraktırabilen bakışların. Sana, Diarge şu an evindeyken, tamam, desem sevişecek misin benimle? Senden sonra başkasıyla oldum, aldatmış sayılır mıyım, demiştin. Hayır, ben de oldum zaten ama sen terk ettin, defalarca. Hemde sevdiğini söyleyerek!

Haklıydı. Fark etmediği tek şey onun da bana hiç ne hissettiğini söylememiş olsaydı. Kapımı çekip çıktığında ağlamamıştım, doğru, ama içimde birşey kırılmıştı. Gittiğinde fark etmiştim nasıl hissettirdiğini. Kendimi iyice kapatmış ve o kapıdan girmesine izin vermemiştim bir daha. Son kez yolcu ederken dışarı, saklayamamış, öpmüştüm deli gibi. Son olduğunu biliyordum, oysa başlıyoruz sanmıştı. Dayanamayıp aramış ama vazgeçmiştim. Kırılmaya alışacağıma, kaçmıştım.

Gitmemi istediğin an gideceğim, bana istediğini söyle, zaten hiç birini hatırlamayacağım, dedi.

Öpemedim bile, arkamı dönüp evime girdim. Hayal bile olsa, benim hayalim, benim kadınım, kedim. Ağlayamazdım önünde. Yokluğuyla başbaşa kaldığımda nihayet; Ağlayamadım bile, bir kaç sessiz hıçkırık sadece.

Sanki dokunulmazdık küçükken, üzülmek bile sadece kozdu belki. Yıkılan herşey yeniden yapılacak oyuncaklardı. Oysa artık kendimi korurken ihtiyacım olan herşeyi yıkıyor ve uzanamayağım duvarların ardına hapsediyordum.

O gece Diarge yanıma uzandığında gözlerimden iki damla yaş aktı. O’nun dokunuşlarının izini silerek Diarge’nin saçlarını ıslattı. O’nunla uyuduğum yatağa sindi kokusu yaşlarımla. Arkası dönük sevgilim uyakaldı ben ağlarken. Bense O’na sarıldım.

damla çakıl esmer – cakil@ – maisondesantedumia.blogspot.com
hayali atlı- sedef izleri – ekle,

Hayali atlı – sedef izleriiçin 2 yanıt

hi, do you speak english? this may sound a little crazy but, i’m looking for a person who owns a business in beyoğlu, on meşrutiyet caddesi, and searching for photos of the area i found one taken by you and it brought me to this blog. do you live anywhere close to meşrutiyet caddesi? could you help me find out if this person is at least alive? please.

@kenia cris hi.

yes, i speak (little) 🙂 but i know better.

meşrutiyet caddesi in beyoglu.

i would like to help you. take me to your e-mail please.