Yağmur

Dün yağan yağmur beni çok mutlu etmişti. Taa ki bu gün haberlerde yarattığı yıkımı görünceye kadar. Üzüldüm tabii, ama ben yarattığı felaketi değil masumca yağan yağmuru seviyorum.

Dün gece yarısı halı sahada bir maçı izledikten sonra maçın sonuna doğru yağmur bastırdı ve bir çocuğun oyuncağına kavuşma anında ki mutluluğu kadar, mutlu oldum. Yüzümde bir tebessüm oluştu birden. Ben yağmurda yürümeyi çok severim. Özellikle de akşamları yağan yağmurda, biraz hızlı yağıyordu ama, hiç tereddütsüz 20 dakikalık yolumu yürümeye başladım. Bardaktan boşalırcasına yağan yağmurun altında.Yağmurun beni rahatlatan ayrı bir yönü var, tarif edemediğim bir huzur veriyor bana. Yürüdüm yağmurun altında uzun sokaklar boyunca, şehrin kiri gibi üzerimdeki düşünceleri de aldı yağmur. Üzerimde ki sırılsıklam olmuş elbiselerimin ağırlığının aksine, yüreğim olabildiğince hafifledi dün gece. Ve bu gün yeniden buluşacağımız anı sabırsızlıkla hayal etmeye başladım.
Herkes yağan yağmura ayrı anlamlar katar; kimi huzur bulur, kimi iyi veya kötü anılarını hatırlar, kimi günahları kadar düştüğüne inanır damlaların üstüne. Bu hayatta yağan yağmurun bile bize tattırdığı duygular var. Hayat gerçekten çok güzel ve çok tuhaf, tıpkı insanlar gibi.