Aile en büyük hazine

Dün gece uzun zamandır görmediğim bir abimi gördüm. Misafirliğe bize gelmişti selamlaştık yüzlerde oluşan bir tebessümle uzun zamandır görüşmediğimizi dile getirdik.

Konu benden açıldı uzun zamandır görüşmediğimiz için değiştiğimi falan söyledi sonra okul dan falan devam ediyordu ki konu gözlerinin dolduğunu gördüm. Kendisi 40 yaşında olmasına rağmen hiç bir çekincesi olmadan ağlamaya başladı hafifçe, sonra eline bir peçete alıp gözlerinden akan o acı yüklü gözyaşlarını sildi.
Şaşırmıştım, sonra aklıma geldi kendisinin de dile getirmesiyle,Bundan 2 sene önce mutlu bir aileye sahipti anlam veremediği bir şekilde başka birine kapılmış bütün birikimini ona yatırmıştı, karşılığında hiç bir şey görmemiş ve hiçbir talepte bulunmamıştı. Şimdi kendisi bile bu duruma anlam veremiyor zaten kendisinin tabiriyle sanki boynuma bir yular geçirdiler beni çekiyorlardı ve ben kendimi kaybetmiş gibiydim diyor. O zamanlarda ailesiyle arası açılıyor eşi ailesi için çırpınsa da nafile her geçen gün iş kötüleşiyor eşi boşanma davası açıyor, duruşma 3 kez ertelendikten sonra sonuçlanıyor ve boşanıyorlar, anlattığına göre duruşma salonundan çıktıklarında ikisi de gözyaşlarına hakim olamayarak eve kadar ağlıyorlar aslında ikisi de bir birini çok seviyorlar ama gurur bazen telafi edilecek durumları bile onarılmasını engelliyor "yenemedik gururu yenemedik biz bu aşkı sürdüremedik".

Birde çocukları var şuan lise 2 de okuyor. Boşanmanın ardından birbirleriyle görüşüyorlar ikisi de çocuklarını ellerinden geldiğince bu durumun etkilerinden korumaya çalışıyorlar "sen kafana takma biz babanla tartıştık olur nasıl olsa gün gelir barışırız" diyorlar ama ne yazık ki basit bir ayrılık değil artık. Anne ve baba çocuklarından lise birinci sınıfta iken bir başarı beklemiyor hatta kalacak gözüyle bakıyorlar. Çocuklarına bu konuyu çoğu defa dile getiriyorlar,ama çocuğun onca sorundan etkilenmesine rağmen ailesini bu durumdayken bile mahcup etmeye niyeti yok. Bu konu her açıldığında siz rahat olun diyor ve dönem sonunda da kendince verdiği sözü bir bahanesi olduğu halde tutuyor ve üstün bir başarı gösteriyor. Abim bunları anlatırken göz yaşlarını tutamayacak haldeydi ben de bu durumdan çok etkilendim gözlerim doldu. Şimdi ayrı olsalar da iki ayrı insan olsalar da birbirlerinin sevgisinden şüpheleri yok ve bütün kalbimle inanıyorum ki boşanmış olsalar da tekrar bir araya gelecekler.

İnsan hata yapıyor hata ne kadar büyük olursa olsun her zaman telafisi var ama hatanın farkına erken varmak çok önemli.Hayatta ailemizden saptığımız anlar sonradan bize acıdan başka birşey vermiyor hele bide ailenizi seviyor pişmanlık duyuyorsanız sonrası yaptıklarınız verdiği sonuçlar canınızı çok yakıyor öyle ki intihar etmeyi bile düşünüyorsunuz. Düşünün eve geldiğinizde o sessizliği eşinizin olmayışını çocuğunuzun odasının boş olmasını her gün bu manzarayla karşılaşıp resimlere bakıp hüngür hüngür ağladığınızı,zor geçekten çok zor. Aile hayattaki en önemli hazine,kırıldığında tamiri en zor olan vazo.