Lise okuyan herkes muhakkak evlilik hayalleri kurmuştur, benimki de öyle bişeydi işte geçip gitmişti ama geçenlerde aklıma geldi baktım bloga yazacak bişey de yok, ben de oturup beynimin en arka raflarında bulunan çekmeceleri kurcalayıp bu yazıyı yazmıştım. Umarım beğenirsiniz.
Önce arkadaşı ile tanışmıştım, üstü şişhane altı şehane tipi kızlardandı hafif, en azından o kendini öyle zannediyordu. Lisede aynı servisteydik, şıpsevdi değilim, ondan sadece hoşlanmıştım, laklak yaparken iki laf arasında çıkma teklif ettim. Şok oldu biraz, ertesi gün telefonu mu uzatıp evet mi hayır mı diye sordum. Tamam dedi, telefon numarasını yazdı. Keşke hiç bulaşmasaydım, mesajlaşmaya başladık. Bir kaç gün sonra yine bir toplu laklak sırasında, bir arkadaşı telefonu mu istedi, müziklere bakacakmış güya. Ardından, git yanımızdan diye bir çığlık duydum, hala beynimde sedalanır o ses. Ne oldu? Demeye kalmadan, telefonu gözüme soktu. Bu ne? Diye. Sormadan mesajlarıma bakmış. Telefonda terk etmek üzere olduğum bir kızın mesajlarını görmüş, hem de içli dışlı mesajlar.
Haklıydılar aslında, benim ki mosmor olmuştu. Gerçi hiç umrumda değildi ama, aldatılmış bir kızın şerri kötü oluyormuş. Ben onunla konuşurken filan yanında bir kız arkadaşı vardı hep. En iyi dostlarındandı, onunla ve başka bir arkadaşıyla gezerlerdi lisede. İlk zamanlar onun yüzüne bile bakmazdım, arkadaşlarını çok görüyordum ama, saç renklerini sorsaydınız, bilemezdim.
Aradan bir kaç hafta geçti, kızın yan yan bakıp, saçını düzeltmesini izliyordum, bıyık altı gülerek. Benim gibi bir kızı nasıl kaybetdin, havasına giriyordu. Ben lise ikiyi okuyordum o zamanlar, bir gün sınıfa nöbetçi öğrenci girdi, kapıyı açtığı saniyeler benim için saatler gibi geçti, bir yardım kampanyası için zarf dağıtmaya gelmişti, arkadaşlar, sanki okulun zamparasıymışım gibi “Oo memo, memoo.” Dediler. İlk defa kızarmıştım. Nöbetçi kız bize zarf vermek için geldiğin de, bir espiri yaptım ama hiç oralı olmadı, tersledi beni. Çıkarken çınlayan kapı sesi, tokat gibi geldi bana.
Derste çok düşündüm, acaba aşık mı oldum diye. Kendimi kandırdım bir kaç gün, arkadaşımla paylaştım derdimi sonra. Bir kız arkadaşımla paylaşınca da olan oldu. Ayarlayalım lafları uçuştu havada, ben de dünden razıyım zaten. Onunla bir sınıfta buluşmak istediğimi, ilettim kendisine ve söz konusu sınıfa gittim iki samimi arkdaşımla. Öğle tenefüsüydü. Koridor kalabalıklaştı, bir taraf benim arkadaşlarım, diğer taraf onunkiler.
Sınıfta beklemeye başladım, bir kaç defa kapıya geldi kız arkadaşları ile ve döndü. Kapıdan bir kız arkadaşım girdi, “Boşver bu kızı, kim ki?” Dedi. Ama gönül bu, beklemeye devam ettim, lavaboda makyaj vs. yaptığı söylediler. Çok uzun sürmüştü, dayanamadım açtım kapıyı çıktım dışarı, herkesin gözü önünde. Sessiz adımlarla uzaklaştım. Belki de gelecekti kim bilir?
Anlattığım vakadan sonra, birbirimizi gördüğüzme kaçışıyorduk, ayrı köşelere. Yanındaki arkadaşları gülüyordu biraz, o ise sinirleniyordu.
Düşünmeye başladım, nasıl olacak bu iş diye. MSN adresini alırsam, konuşabiliriz belki umudu doğdu içimde, ama çok yazılı kağıt parçası göndermeme rağmen, alamadım. Bir hafta sonra bir arkadaşım buldu, sağolsun. MSN’e girdim ekledikten sonra beklemeye başladım. Oturum açtı, heyecanlandım. Selam yazdım, ilk defa bir kızla yazışırken ellerim titriyordu. İlk konuşmamız sert geçmişti, ben heyecandan kalp krizi geçirmek üzereydim. Konuşma bittiğinde deliye dönmüştüm o hırsla, Zalime Hitaben adlı şiirimi yazdım. Hakaretname gibi bir yazı olmuştu, ertesi gün ona gönderdim altına imzamı atıp, üzerine de zalime hitaben ilk ve son mektup yazmıştım. Ama son değildi.
Yaklaşık bir hafta ona kırgındım lakin her an onu düşünüyordum. Rüyalarımdan çıkmıyordu, onlu hayaller kuruyordum kendimce, çok zor biriydi, ondan başkasını görmezdi gözüm, ondan başkası için olmazdı sözüm. Gel zaman git zaman sürekli şiirler yazıp ona gönderiyordum. Arkadaşlarımın alay konusu olmuştum ama ne yazar. Aşktı bu aşk.
Bir kaç defa daha yazıştık, hepside hüsranla bitti. Kırk yıl düşünüpte yazamayacağım şiirler yazdım onun için, gönderdikledim, yazdıklarım yanında bir hiçti. Her teklifimi reddediyordu, üzüntüden perişan olmuştum. Onu görmeden geçen hafta sonları, bana azaptı. Ruhumu esir almıştı sanki, dili kesilimiş bülbül gibiydim.
Resimlerini aramaya başladım, arkadaşlarının MSN alanlarını araştırdım, balık etli bir arkadaşınınkinde yaklaşık yirmi adet fotoğrafını buldum. Telefonuma bile yüklemiştim resimleri, bakmadan duramıyordum. Telefon ekranın sönmesi, içimi karartıyordu. Bazen dalıp gidiyordum başka alemlere, uzun, çok uzun, sessiz yollardan.
Tekliflerimi neden reddeddiğini düşünmeye başladım, bir gün derste başkasını sevdiğini söylediler. Başıma ağrılar girdi, izin alıp çıktım, lavaboya gittim yüzümü yıkadıktan sonra pencereden dışarıyı seyrettim. Neden ben, neden kelimeleri kendi kendine çıkıyordu ağzımdan. Duvara yaslandım, uzun bir müddet düşündüm. Topla kendini dedim, kendime. Aynada baktığım kişi ben değildim o an.
Bir yolunu bulup, ona, neden birini sevdiğini bana söylemedin? Ben sevdalının arkasından koşacak, bir şerefsiz değilim, dedim. Öyle birşey yok, olsa bile niye söylemeyeyim senden mi çekineceğim, dedi. Bu cevaba üzülsemiydim sevinsemiydim bilemedim. O gece de gözüm açık uyudum.
Yar yüz vermeyince, aşık yüzü gülmezmiş. Somurtkan biri olmuştum, o kimseyi sevmiyorum dese de, bir gün sınıfa girerken söz konusu çocuğa nasıl baktığını gördüm, Allah düşmanıma böyle acı çektirmesin, dedim yine kendime. Sinir küpü olmuştum, bir kız için, birini dövdüğüm duyulsaydı, hem okuldaki öğretmenlere hemde çevreme, rezil olurdum. Kendimi zor zaptediyordum.
Okul kapanana kadar 5-6 ay sürdü, tatilde onu unutmayı istiyordum, imkanlı olsa da, imkansız bir hayale dönüşmüştü sevgim. Başka kızlarla ilgilensem de anladım ki, ruh yalnız bir kere evleniyormuş. Serviste tanıştığım kızın en iyi arkadaşıydı. Onunla dalga geçtiğimi biliyordu, üstelik ona gıcıklık olsun diye, en yakın başka bir arkadaşına da teklif vermiştim, lakin o biz arkadaş değilmiydik edebiyatları yaptı. Gerçi evet deseydi bile, umrumda değildi. Bunları yaptıktan sonra gurur yaptı herhalde.
Öyle tatlı bir belaydı ki, yıl sonu karneme bile yansımıştı. Yıl sonu geldiğinde, artık kurtuldum galiba diye düşündüm. Bu sefer gerçekten kurtulmuştum. Yüzüm gülmeye başlamıştı, ben yine eski ben olmuştum. Eski hayallerim canlandı, mühendislik okuyup, yurt dışına çıkacaktım. Büyük hayaller, imkan da vardı, kendimi toparlayınca amaçlarım için çalışmaya devam ettim. Zaten kendimi bildim bileli ticaretin içindeydim, patronların arasında büyüdüm. iş hayatında deneyimim vardı.
Başlamadan biten bir aşk ve dul bir ruh kaldı, ondan bana sadece… Acı tecrübeler tek kazancım, rüzgarın çığlıkları ise tek şahidimdi. Yeni yelkenler açtım artık dünyaya, arkama bakmadan ilerliyorum…
Mehmet Ali ARSLAN
Not: Bu yazı tamamen hayal ürünüdür 🙂 .
“Bir aşk hikayesi” için 37 yanıt
abi ya zor zor…
bi başladım okumaya nasıl bitti anlamadım 🙄
yorum ve cevap bekliyorum
çok kafa doldurucu.bibaşladım okumaya bikaç saniye sonra sadece yazıları seyrettim.
teşekkür ediyorum.
aşk acısı zordur unutmak ta öyle 😥
@sultanik
haklısın, öyle. saygılar.
@herkese 🙂
bu güzel yorumlarınız için teşekkür ederim. saygılar.
memoaga bizdende saygılar .
wolkanca, söz bırakıcam bu alışkanlığı 😀
aslında aşk diğe bir kavram yok.yorumda yapmak anlamsız
hayal ürünü bir ask hikayesi için epey güzel kaleme alınmış. tebrikler!
hayal ürünü olsada gerçekten okurken zevk aldığım bir makale yapmışsın.. ama illaki kendi hayat yolunda yürürken kendinden üç beş alıntın vardır bu yazıda.. tebrik ederim..
hayal mayal süperdi valla 🙂 önemli olan gerçek yolda nasıl yürüdüğün zaten gerisi boş 😛
selam kardeş ne yalan sölim bence yalan gibi diil bu kelimelri ancak aşık olan biri yazar yada bir yerden kopya çeken biri san asahtejer demk istemem ama aşıksında diyemem tek gerçek sen de 😀 ama böle bişi şamış olsaydın sanki benim içimden biri kaçmış derdim 🙁 artık hep bu sitedeyim. tşk imza : xıxıx_ölüm_xıxıx
ne yapırsa bu zor kızlar yapıyor tümü aklından siliniyo sadece o kalıyor
cok tanıdık cok bildik bir hikaye kim yaşamadı ki bu ve buna benzer şeyler.. ama en dogu cümlelerle anlatmak iş. cok güzel omuş kalemine saglık 🙂
tam okumadım niye çünkü her zaman ki basit konular 🙂
bence sen gerçekten aşık olmuşsunda bunlar hayal ürünü deyip bizi yiyosun yemem bizi 😶 😎
hikayeler farklı ama sonuç hep aynı…
yeme bizi memoaga 🙂 hayal ürünüymüşmüş…mutlaka buna benzer veya aynı bir aşk acısı yaşamışsın ki bu kadar güzel yazabilmişsin.
hayal de olabilir öte yandan…veya internette aşkını anlatan onyüzbin yazıdan yola çıkaraktan yazmış olabilirsin.
neyse her ihtimalde bunlar kafaya takılcak konular değil,aşk meşk 🙂
hem ne demişler:
aşk acısı yoktur bitmemiş rakı vardır 🙂
🙂 şok kötü şeyler yaşamışsın ama kızın sonunu şook merak ettim bu arada benzer bişide benm basıma geldi
valla güzel olmuş ama ben anlatsam hem ağlar hem gülersiniz valla birini sevdim 6 sene 11 yaşımda tanıştım aşkla yada çocuksu birşeydi bilemiyorum ama sevdim sevdiğimi sandım yada babamın arkadaşının oğluydu babam varken yanımızda abim olurdu babam yokken aşkım olurdu bu uzun zaman sürdü 2 yada 3 sene kimse bilmiyordu tam karşımızda çalışıyordu hiç sevmediğim ev işlerini yapardım sırf onu görebilmek için camları silerdim onu görebilmek için evde kimse yokken saatlerce ona bakardım bazan arar kızdırırdım bir yoldan kızlar geçerde hiç dönüp bakmasa bile baktın diye yapmadığımı bırakmazdım onu delirtmek için elimden geleni yapardım arardım kızardım herşey bitti derdim ertesi gün dayanamazdım birşey sorma bahanesiyle arardım barışırdık her gün kavga eder ayrılırdık en yakın arkadaşlarıma bitti herşey sevmiyorum onu diye söylenirdim ertesi gün can çiğer kuzu olurduk yıllarımız hep kavgalarla hep sevmelerle geçti türk sinemaları gibiydi onu seneler sonra gerçekten sevdiğimi sandım sonra sadece bir alışkanlığım olmuş o bende sadece bağımlılık olmuştu anladım ki sevmekten çok bağlanmışım her gün arardım birgün aramadan duramazdım hatta gittiğim heryerden onu arardım gizli gizli misafirlikten bile arardım hiç tanımadığım yerlerden evini cebini arardım kimsenin haberi olmadan dedim ya çocuk yaşta tanıştım onunla daha çok küçüktüm o benden büyüktü ben sokağa çıkar oyunlar oynardım onun önünde arkadaşlarımla ona inat sokaktan geçen gençlere laf atardım üstüne birde ondan azar işitirdim her buluşmamızda bana bak ufaklık ördeğim benim az rahat dur yaramazlık yapma yoksa büyüyünce seninle evlenmem derdi bana ama ördeğim demesine bayılırdım şimdi 20 yaşındayım hala aklıma geldikçe küçük bir tebessümle hatırlarım bazan arkadaşlarıma anlatırım hatırlayıp güleriz tek başıma kaldığımda gözlerim dolar haaa birde 3 sene sonra babamlar duymuşlardı babam ilk başlarda çok kızmıştı sonra o askere gitti benim okul bitti ben taşındım ayrılmıştık herşey bitmişti birdaha görüşemicekmiyiz göremeyecekmiyim ağladığım zaman beni teselli edecek sığına bileceğim bir limanım ördeğim diye sevecek biri yoktu artık diye sürekli düşünüyordum gel zaman git zaman derken üstünde bir iki sene geçmişti sonra ben bunun numarasını buldum msn adresimi attım konuşmaya başlamıştık ama aylar öncesi tekrar ayrıldık ve bu kez herşey gerçekten bitmişti o kendi hayatını kurdu belkide evlendi bilemiyorum haber dahi alamıyorum gerçi görmek bile istemiyorum artık ben de yeni bir hayat kurdum bunu neden anlattığımı biliyormusunuz arkadaşlar hiç birşey yaşanmadan bakmakla izlemekle öğrenilmez herşeyi yaşamamız lazım acısıyla tatlısıyla ben seviyorum diye basıma almadığım bela kalmazdı birazda yaramazdım tabii ki ama herşeyi yaşayarak öğreniyorum ve öğreniyoruz değilmi bunların hepsi bizlere birer ders hiç birşeyden korkmayın ama kendinizide bile bile ateşe atmayın şimdi gerçekten seviyorum artık büyüdüm sevmenin ne demek olduğunu biliyorum sevmekkk sevdiği için ölmek ölebilmek sevmek saymaktır anlamaktır ilgilenmek merak etmek sevmek bir an bile onsuz olmamak demektir sevmek kısaca herşey demektir kendinize iyi bakın okuyan herkese çok çok teşekür ediyorum arkadaşlar byby
ben tam senin yazina yorum yzacaktim yukardaki yorumdaki ask hikayesi kopardi beni, kusura bakma 🙂
ne kusuru nalan, benim yorumcular da ne cevherler var yetişemiyorum yorumları okumaya ama ara ara böyle gözüme çarpıyor benim de.
bende bir tane anlatıyım 🙂
üniversite yıllarında daha gerçi hala okuyoruz ama biticek inşallah 🙂 yurda ilk yerleştiğimde biri ile tanıştım birden kalbim pır pır oluverdi, o bana ben ona bakıyorduk bir an öylece kalakaldık, gel zaman git zaman artık sürekli onu görmek istiyor ve onun hayali ile yatıyordum ranzada 🙁 aradan 2 yıl geçti ama biz hala birbirimize bakışyıorduk öteye geçemiyorduk, bir gün yanıma geldi 2 yıl beklemeye değmişti artık birbirimize karşı hissettiklerimi ve bu zamana kadar boş yere zaman geçirdiğimizi ve bu beraber geçiremediğimiz zamanın acısını çıkarırcasına aşk yaşıyorduk çok mutluyduk,taki o lanet olası güne kadar herşey güzeldi benim için içimde ümit besliyor ve heran onu bekliyordum, olan olmuştu uzun zaman onu görememiştim telaşlanmıştım acaba ne olmuştu, acaba yurttan ayrıldımı derken 🙁 : ölüm haberi ile yıkıldım evet ölüm haberini aldığımda bayılmıştım ve olanları uzun bir zamanda hatırlamıyordum hafızam sanki silinmiş ve ben benlikten çıkmıştım 🙁 onu seviyordum ve ona sevdiğimi söyleyemedim onu ömrüm boyunca unutmıcam, siz siz olun eğer seviyorsanız ona sevdiğinizi söyleyin ve mücadele edin yoksa çok geç olabilir herşey için 🙁
düzeltme wolkanca
bende bir tane anlatıyım hikayemi 🙁
üniversite yıllarında daha gerçi hala okuyoruz ama biticek inşallah yurda ilk yerleştiğimde biri ile tanıştım birden kalbim pır pır oluverdi, o bana ben ona bakıyorduk bir an öylece kalakaldık, gel zaman git zaman artık sürekli onu görmek istiyor ve onun hayali ile yatıyordum ranzada aradan 2 yıl geçti ama biz hala birbirimize bakışyıorduk öteye geçemiyorduk, bir gün yanıma geldi 2 yıl beklemeye değmişti artık birbirimize karşı hissettiklerimi ve bu zamana kadar boş yere zaman geçirdiğimizi ve bu beraber geçiremediğimiz zamanın acısını çıkarırcasına aşk yaşıyorduk çok mutluyduk,taki o lanet olası güne kadar herşey güzeldi benim için içimde ümit besliyor ve heran onu bekliyordum, olan olmuştu uzun zaman onu görememiştim telaşlanmıştım acaba ne olmuştu, acaba yurttan ayrıldımı derken 🙁 : ölüm haberi ile yıkıldım evet ölüm haberini aldığımda bayılmıştım ve olanları uzun bir zamanda hatırlamıyordum hafızam sanki silinmiş ve ben benlikten çıkmıştım onu seviyordum ve ona sevdiğimi söyleyemedim onu ömrüm boyunca unutmıcam, siz siz olun eğer seviyorsanız ona sevdiğinizi söyleyin ve mücadele edin yoksa çok geç olabilir herşey için 🙁
önce kuş olduk uçtuk semaya
sonra vurulduk düstük sevdaya
yandik atesten korlar misali
öyle derindi vardik mihraba
aski ilahi saydik cihanda
özden bulustuk fani mekanda
ayrilsa yollar güller savrulsa
susmaz ki aşka aşik gönüller
__________________
meraba arkadaslar pardon ya yazdıgım her sey icin erkeklerden özür diliyorum. sizde beni anlarsınız sevdigim cocugun picligini görseydiniz sizde beni anlarsınız. bende bunu bir zamanlar deliler gibi seviyodum. ben buna sevdigimi söyledim. sonra bu bana mesaj attı. bende seni anlıyorum ama olmaz ben baska birini seviyorum dedi sonra bende tamam öyleyse unutmaya calıstım sonradan bu bana biraz ilgi göstermeye basladı. bende unutmadıgımı göstermek icin belki hersey degisir dedim ve buna bir mesaj cektim buda beni mesajtan sonra aradı ve bir güzel küfür etti. sonra bu küfürü duyunca kuzenimle gezmewye gitmistik bir aranda kendimi arabaların altına attım.simdik ama o benim pesimden kosuyo ben yüz vermiyom.
bence süper sanki gercek gibi ama ben ilk basta bunu okumadan önce hep kizlar aci cekiyo diodum ondan sonra bence erkeklerde aci cekiyomus dedim. sonra notu: görünce bence erkeklerin hepsi serefsiz dedim erkeklere hic inancim kalmadi .hepiniz serefsizsiniz…………………..
daha 8 e gidiyorduk onu ilk gördüğüm anda aşık oldum ama o bana karşılık bile wermedi sonra okul biddi liseye başladım onunla aynı sınıfdayıs herkes birbiriyle tanışdı sıra onda geldi ben akın dedi bende gamze dedm tanışdıma m.o dedi bende dedm….aradan haftalar geçdi hocalar yerlerimisi değişdirdi beni sewdiğim çocuğun yanına oturttular tabi ben çok sewndmm sanki dünyalar benm oldu..aradan aylar geçdi bir gün bana tolga die bir çocukdan çıkma teklifi geldi ana kabul etmedim sonra akın bana sordu nedn kabul etmedin die ben de dedim işim olmas … sonra akın bna böle dedi peki ben sana çıkma teklifi edersem kabul edermisin dedi bende evet dedim sonrada çıkmaya başladık ve halada çıkıyorus tam 3 sene oldu birbirimizi çok ama çok sewiyorusss
abicim gerçekten çok zor. insan nasıl dayanabiliyor. kimse benim kadar acı çekmemiştir. en azından siz herkesle paylaşıyorsunuz . ben ise hep acı çekiyorum. allah bu acıyı hiçkimseye yaşatmasın….serseryy aşık….o nu çok seviyorum………
bence aşk hep acı çekmektir
ben daha yeni göz attım ve çok beğendim
yazar adamın hali başka valla…. helal adamım sana her makaleni takip etmeye çalıoz inş.
valla aşk acısı çekmek çok zor diyorum : 🙂
kardesim hikaye güzel ama bilmiyormusun bizim türk halki mutlu sonlari sever. bari sonunda biyerde baglasaydin misal gördüm evlenmis yada beni seviyor artik ama arada bir engel var gibi sonunu iyi baglayamamisin bence
acısı bile bir başka güzel….