Belgesel bebek sanatı – Nimet Demirbağ Sanlıman

Zoque forum ve Blog kardeşliği toplantısında Sülayman hoca gerçek gibi bebekler yapan bir hanımdan bahsetmişti. Şimdi o hanım ve sanatının herkesin tanımasını ve bilmesini istiyor.

Kendi blogunda şöyle yazmış;

Bir sanatçı düşünün insanları olayları ve kompozisyonları ile gerçek dünyayı alabildiğine en uygun formlarda ufaltıyor.
Yüzlerdeki ifadeler, elbiseler bir kuyumcu titizliğiyle hazırlanıyor. Bebek yapıyorum diyor ama bildiğiniz Barbie bebekler değil bunlar.
Türkiye’nin en büyük ve eşsiz sanatçılarından birini Mihrace.Net’te anlattım. Kendisiyle tanışmak ve sohbet etmek benim için unutulmaz bir deneyim ve büyük bir şanstır.
Sizleri bu güzel sanatın belki son temsilcisini tanımaya davet ediyorum.
http://www.mihrace.net/nimetdolls *

YAŞAMDAN KESİTLER, BELGESEL BEBEK SANATÇISI
“NİMET DEMİRBAG SANLIMAN”
“Hikaye bir yıl önce başladı benim için. Hani bir romanın ortasından başlarsınız ve roman sizi sarar sonra biraz sonrayı okursunuz, biraz önceyi ve karakterleri tanır, ortamı tanır belki defalarca okursunuz. Böyle kitap nadir çıkar. Bir çok kitap baştan okunmaya başlanır ve o şekilde sona erer. İz bırakan insanlar da defalarca okunan kitaplar gibidir.”

Evet, her şey idari müdürümüzün bir davetiye tasarlanacak sözüyle başladı. Bu davetiye bir sergi için yapılacaktı. Öylesine yoğun bir zamandı ki sürekli çalışıp koşturduğum işlerin bir türlü yetişmediği bir zaman. Nasıl yapacağım, konu ne olacak, gerekli doneleri getirecekler mi? diye telaşla düşünürken, minyon tipli gözlerinin içi gülen bir İstanbul hanımefendisi kapıdan girdi. Yerimiz üçüncü kattaydı ve tabi o merdivenleri aşmaktan nefesi kesilmiş ancak yüzünde öyle güçlü bir enerji vardı ki hemen kalktık yanına gittik oturttuk ve sohbet etmeye başladık. “Bebek yapıyorum” diyerek başladığı cümlenin işte o kitabın ortasından alınma ilk cümle olduğunu bilmiyordum.

“Nasıl bebekler? Çocukların oynadığı tarzda mı dediğimizde incelikle sustu ve sanatıyla övünmeyen ancak yaptığı işin bunun çok ötesinde olduğu gösteren gülüşüyle gülümsedi. Yanında getirdiği albümü açtı ve macera başladı!…
Yazının devamı için buraya.