Şiir / Ben o kahverengi bakışlı adam

Denizimin tozu
Gözlerine değmeden önce
O kurtulmuş icralık adam
İşten dönünce
Sus verirdi ellerin
Elimde iki poşet
Ve bana evin sol tarafından gülüşün
O koridor ve masa örtün
Daha dün gibi aklımda
Geldim işte
Görmediğin gidişimden geldim
Ben o kahverengi bakışlı adam
Hani sevdiğin

Ayağımın tozu
Değmeden düşlerine
Usulca kaçmaya geldim bakışından
Cebimde bir tutam uzaklık
Üşüğüdüm soluklarının yamacından
Ve
Gökyüzüne çıkarken bu yakınlık
O kadar doğru değil
Bilirim
Döndüm işte döndüm
Ben o kahverengi bakışlı adam
Hani kördüğüm

Kaybettiğim dönüşümün anısına
Ufak bir kadeh daha gülüşünden
Ardından gölgen
Suskun ve firari artık sevişlerim
Ahh sen
Ve ben o kahverengi bakışlı adam
Hani gel diyen

Atıf Emre Özdemir