Belki klişe olacak ama biz çocukken bayramlar çok süperdi, belkisi fazla her zaman eski bayramlar süperdir bu doğru. İstanbul gibi büyük şehirde çocuksanız eskiden gidilecek mekanlar bellidir, biraz üst sınıf ve muhafazakar semtlere gidilir orada kapı kapı dolaşılarak sakinlerin bayramları kutlanır ve karşılığında birtakım şeyler alınır.
Biz eskiden en çok Fatih, Fındıkzade civarını çok severdik çünkü oradaki insanların bayramlarda eli açık olduğunu düşünürdük, hem de çok oyun alanımız vardı orada özellikle hastane bahçeleri, bahçelerdeki envayi çeşit ağaçlar ve biraz haşarılık yapar hastane depolarındaki bozuk daktilolarla oynardık. Sanırım bir bayram yine o hastanelerden birinin deposunda gördüğüm ve oynadığım devasa bir daktilo benim bilgisayarlarla çok ilgilenmeme sebeb oldu, tabii hediye olarak aldığım o kara kutu atari oyununu da unutamam.
İlk atari oyunumu bana babam aldı, birgün yine bayram vakti ailecek Gülhane Parkına gittik, o zamanlar Gülhane parkında hayvanat bahçesi de vardı babam genç annem çok güzeldi ben tabii ki çok haşarıydım. Her gördüğümü isterdim ama çok istediğime tabiri caizse kitlenirdim ve babam hep benim kitlendiğim hedefe önce satın alınabilir mi diye sonra acaba kaç paradır diye bakardı. O gün gülhane parkında kurulu çarşının bir kenarından geçerken gözüme o kara alet çarptı, onun hakkında çok efsane duymuştum ayrıca Almanyada dayısı olan bir arkadaşım beni çatlatırcasına bahsetmiş bir oyun oynamaya davet etmişti, oynamıştık. Kurtuluşu yoktu, kitlendiğim hedefe ulaştım ve babam o atari aletini bana aldı, o gün yaşadığım sevinç kıvamında bir sevinci seneler geçti hâlâ yaşamış değilim.
Ben bayramlarda akrabalarla, komşularla, insanlarla kaynaşmanın yanı sıra daha çok çocukları sevindirme vakti olduğunu düşünürüm çünkü insanlar iş, güç, geçim derdi derken geçen yılların büyük kısımında çocukları unutuyorlar sanki.
Tüm çocukların Ramazan bayramı sevinçli olsun.