Şiir / Islak bir gece ıslığı

Koyu bir sabah bulanırken ayaklarına
Siyah göz çukurlarına apansız dolar
Üstsüz bir çarmıh demini verirken saçlarına
Kuşlar üzerinden kan kırmızı uçar

Küllenir yılları adının önüne koyuşum
Islak bir gece ıslığında
Üç yıl köpürür dudaklarının yokvereni
Vicdan kaderi yokladığında
Bir sevda tıkırtısı aç bırakırken alımlı yılları
Ceketimin yan cebinden
Bir ayrılığa siyahlanırım

Topladığım
Üç darağacı sökümü
Hepsinden ipil ipil cennet sızar
Tûba misali
Günyüzü dallarını toprağa satar
Diriliş vardır
Bir alkımda yedisini toplarım sararmışlığın
Geceye hibedir şimdi
Hibedir sokaklar ve varlığın

Ve şimdi
Saçma yalnızlığı
Bir pazar gününe uyku niyetine dök

Atıf Emre Özdemir

Kelimeler
tûba: cennette kökleri yukarıda dalları aşağıda olduğunu inanılan ağaç.
alkım: gökkuşağı