Şiir / Her insan biraz üşür

” İnsandır bu, hikayesi kendinden gelen, işleyişi hayattan, götürüsü candan ve ardından usulca olur ölümü…. ”

İç çekişidir yanlızlığı
Aşk deyince susar gözler
Nelere mahkumdur kimbilir
Her insan biraz ölür
Kaybettiği bakışların arasına
Hasreti koymak gibi
Öylece bakmak
Ve şimdi herkes görür

Bırakır aynalar göstermeyi
Kırılasıca günler
Bir türlü sabahı vermez koynuna
Güneşini alır
Soğuktur
Ve her insan biraz üşür

Koyaklara salıverir umutları
Gecelerde arar oraları
Özler
Candır geriye bırakılan
Parçadır
Ve her insan biraz ölür

İlerde hatırlanırmı bilinmez
Görülmez geriden bakanlar
Gelirmi bilinmez
Kanadı kırık bulutlar
Karanlıktır şimdi
Aydınlıktır
Ama her insan biraz kördür

Veremediğin kadar alırsın bazen
İstendiği zaman
Aldığın kadar veremezsin
Seversin
Senin için yaşayacağına inanmak yerine
Öleceğine inanırsın
Yanılırsın
Yüz döner
Gün döner sırtını
Karalar bağlar
Ve her insan biraz nankördür

Atıf Emre Özdemir ( Asi Düşler )