Şiir / Gece yanım

Bahçeler
Gece yanımın
Gündüzünde yeşerdi hep
Kör çiçekler kandıralı
Toprağına hasret durduğum
Bir çift göz
Ardıma yasladığım ay
Üstümde bir nur
Eskitme dualardan kalma
Göğü bekleyen o mahmur
Karanlık artık
Ve şimdi yağmur
Kalabalık ve ay
O ışığı üstüme vur

Kaneviçe eller
O gece oyalı gözler
Ayrıntıdır şimdi gece
Üstünü örtemediğim soğuk
Aldanış ve bilmece
Hani dudağında olan
Sahici ayrılıklar
Gece yanımın buğusu
Şimdi ıslanan kaldırım
Ve üstüne dökülen üç beş adım
Bir kaç yudum siyah
Ufak bir gölge
Şimdi korkağım

Sarışın hayaller
Güneşine düşkün bu dünya
ve bahçem
Gece yanımın gündüzünde solan
Üzerimde yırtık bir fidan
Gözlerimde kör çicekler
Dudağımda tuzlu bir nefret
Dünyadan kalma adım
Başı boş bıraktığın sabrım
Ve hayret
Ağladım

Atıf Emre Özdemir