Anlasana

Ağaçların baharda yapraklanmasını anlasana insana ölümün geldiği andaki halini. Güneş artık esrarengiz batmıyor yıldızlar o kadar parlak değiller ne seven belli ne sevmeyen anlamıyorum insanları anlasana. Hayat bir su gibi akıp geçer, ömrün uğraşmaklı yollarında anlayamassın zamanı, saatler yokmuş gibi dünya bomboş bir mesken misali bir gün uyanacaksın anlarsınki uykudasın. Yaprakların sararıp döküldüğü gibi sen de ben de dökülüp gittin bir burukluk kaldı içimde senin farkın gazellerin bende saklı toprak, hava, su her şey seni hatırlatıyor bu aralar bana anılar çığlık atıyor kafamda. Ne kadar üzülsemde gelmiyorsun ki sen ayrı yollarda ben yollara bile düşmedim ilk gittiğin günkü acının içindeyim.
Ne olur; beni anla…

Anlasana

Her sevincin her kederin
En ölümsüz sevgilerin
Sonsuz denen göklerin
Herşeyin bir sonu varsa
Ayrılıkların da sonu var
Bir gün çıkıp geleceksin
İçimde bir ümit var
Yeniden seveceksin
Yıllar var ki ben böyle
Bekliyorum özleminle
Anıların umutların kaldı bende
Anlasana anlasana anlasana anlasana
Biraz da gerçekleri anlasana
Senden ayrı günlerimi
Sana nasıl anlatsam ki
Mevsimsiz çiçekler gibi
Yarım kaldım inan ki
Sensizligin acısını sen nereden bileceksin
Sen hiç sensiz kalmadın ki
Mevsimleri saymadın ki
Yıllar var ki ben böyle
Bekliyorum özleminle
Anıların umutların kaldı bende
Anlasana anlasana anlasana anlasana
Biraz da gerçekleri anlasana