Yaşıyorum bu hayatı

Bugün doğdum, 16 yıl önce bu hafta da bu siteyi kurmuştum. Öncelikle kestane balının diyarı Zonguldak, Kastamonu, Bolu, Bartın, Üsküdar vs. (bildiğiniz Kastamonu’dan Üsküdar’a kadar zaten benim memleketimdir) hepsine selamlar.

Ben İstanbul Haseki hastanesinde bu savaşa başladım ve aynı anda değil belki de sanırım aynı gün veya hafta(radyodan hemşireler dinler) bir başka hastanede Mithat, Sezen Aksu’nun oğlu olarak doğdu. İkimizin annesi de muhteşemdir, onunki 10 yaş büyük 20’li yaşlarda güzel şarkı söyler, ülkenin en büyük sanatçısıdır severim, benimki 17 yaşında güzel çorba yapar, inanılmaz dirençli biridir, ülkenin en iyi annesidir severim. Anneleri severim, kadınları da hep seviyorum, sevdim ama prensip olarak insan sevmem bunu herkes bilir, yeni değil.

Şimdi anlatacağım hikayeyi birçok defa anlattım ve yazdım, muhtemelen bu site içerisinde bir yerlerde satır aralarında bulunabilir, ama yine doğduğum güne özel bir kez daha yazmak istedim.

40 yıl önce doğumda ülkede Kenan isimli şahsın başına konulduğu bir yönetim vardı, Eylül’de yönetime el koymuşlardı ve tesadüf bu ya Annemin beni doğurmasına vesile olan şahıs da askerdi. Rahmetli dedem(ölene kadar baba dedim) eski İstanbul dolmuşçu/taksicilerinden çok iyi bir adamdı ve Almanya’daymış, elbette 8 çocuk bakmak zor değil Kocamustafapaşa’da olan marketini Babaanneme emanet edip gitmiş bir süre ve orada çeşitli hikayeler, onlara girmeyeyim. 17 yaşında olan annem ve refakatçileri yeni doğan beni almışlar nüfus işlerine başladıklarında 2 ay önce el konulan devletin yetkilileri “bunun babası nerede, bu çocuğu senin doğurduğunu nereden bilelim” gibisinden bir şey deyince işler karışmış, hastaneden verilen şeylere de güvenmeyen devlet babam askerden izinle Nisan ayında izine gelene kadar tam 5 ay vatansız yaşamışım, ne güzel.

80 darbesi sırasında devlet yöneticilerinin çocukları nüfusa kaydetmemesinin nedeni elbette var, açıklanabilir bir konu ama bunu bana kimse anlatmadı, kendim öğrendim. Açıklaması şu ki anarşi olayları vb. mevzular, çocuk kaçırmalar, ticareti gibi şeyler binbir türlü yasaklar gibi gibi. Açıklaması bu tür şeyler, ayrıca reşit olmayan bir kadın ve yanında kocası yok. Evet insan okuyunca çok şey öğrenebilir, ister geçmişte ister gelecekte, her şeyi yaşayamazsın zaten 6 milyon yıllık bilinen insan tarihinde topu topu 60-80 yıl yaşayabiliyorsun çocuğum.

Daha sonra vatansız yaşadığım dönemde(hayatımın ilk 5 ayı) bir kafa demiş ki ya bunu alalım Almanya’ya götürelim demişler, nasıl olsa kimliği yok bir şeyi yok, dedesinin yanına. Bu fikir sözde kalmış sadece ama düşünülmüş olması 40-5 aydır beni kahreder zira iyi bir hayata sahip olma ihtimalim gerçekten varmış. Hayır şikayetçi olduğumdan değil, sadece bu kadar kendimizi parçalamak zorunda kalmazdık en azından Almanca ile herhalde ya da herhalde değil 100% felsefeye yönelirdim, yine delirirdim ama kaliteli delirirdim.

Nisan 1981’de T.C. vatandaşlığına kabul edildiğimden beri yaşıyorum bu hayatı. Çok da iyi yaşadım, memnunum. Eski karım hariç hayatımda şunu yapmasaydım dediğim bir şey yok, kimse itiraz edemez ve asla ama asla hak etmediğim bir lokmayı yemeyi bırak elime dahi almadım çünkü babam(dedem)’da onun oğlu da almadı ve bizi böyle yetiştirdiler. Yalnız büyüklerimden bazı şeyleri çaldığımı itiraf etmem gerekir, ancak bu haklarını yediğim anlamına gelmiyor, o ceplerindeki zaten benim hakkımdı sadece hakkımı aldım ki bu dünyada doğduğun günden itibaren kimse sana hakkını vermez, sen gidersin ve alırsın.

Yaşıyorum bu hayatı, hamdolsun.

Buradan tüm tanıyan ve tanıdığım insanları selamlıyorum, sizi seviyorum, hayatı seviyorum, yaşamayı seviyorum, savaşmayı seviyorum, saygı ve sevgilerimle.