Sararan

Yalnızca otlar değil sararan
Bütün yüküyle şu hayatımız
Kaybolmaya hazırız gıcırdayan kapıların
Çalıp çalıp duran telefonların arasında
Yatışmıyor belli
Bizi avutup duran zaman
Her neşe kedere tahvil
Arzular borsa
İşte korkulan oldu
Filmleri bir bir geriyorlar
Marketlerden çıkmıyor kadınlar
Konuştukça gürültünün kölesiyiz
Sustukça zilletin sesi
“Hayata dair” diye kurduğumuz
İçinden çıkılmaz onca cümle
Bir tutam anafor, biraz histeri

Fırtına dindi
Deniz göründü nihâyet
Zîra bu kömür karası dünyanın
Çivileri çoktan batmıştı ellerimize
O kirlendikçe daha çok semiren
Yağlı ellerimize
Yükünü bırakmış görünen
Yalnızca sarı
Bir yaprak gibi önümüzde

[cemaat.com/sararan]