Ancak yaşamın sonlarında öğrendim ki;

Öğrendim ki, kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız, kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz.
Gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
Öğrendim ki, yaşamında nelere sahip olduğun değil, kiminle olduğun önemli.
Öğrendim ki, sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak olası,
ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.
Öğrendim ki,insanların başına geldiği değil, o durum da ne yaptıkları önemli.
Öğrendim ki, olmak istediğin insan olabilmem çok zaman alıyor.
Öğrendim ki, tüm sevdiklerinle iyi ayrılmak gerek, hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.
Öğrendim ki, ‘bittim’ dediğin anda ‘pilinin bitmesine’ daha çok var .
Öğrendim ki sen tepkilerini denetlemezsen,tepkilerin yaşamını denetler.
Öğrendim ki kahraman dediğin insanlar bir şey yapılması gerektiğinde,
yapılması gerekeni koşullar ne olursa olsun yaparlar.
Öğrendim ki, affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor.
Öğrendim ki, kimi insanlar sizi çok seviyor, ama bunu nasıl göstereceğini bilemiyor.
Öğrendim ki nedenli ilgi ve özen gösterirseniz gösterin, kimileri hiç karşılık vermiyor.
Öğrendim ki, para ucuz bir başarı.
Öğrendim ki, en iyi arkadaşla sıkıcı an olmaz.
Öğrendim ki, düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden kimileri
seni kaldırmak için elini uzatır.
Öğrendim ki, iki insan aynı şeye bakıp tümüyle farklı şeyler görebilir.
Öğrendim ki, aşık olmanın ve aşkı yaşamanın çok çeşitleri vardır.
Öğrendim ki, her koşulda kendisiyle dürüst kalanlar daha uzun yol alıyor.