Kuru bir yaprak

Her zamnki gibi dün geç bir saatte işimden evime gitmek için yola koyuldum. Olabildiğince güzel bir günün aksine kendimi çok yorgun ve düşünceli hissediyordum, ama düşüncelerimi kestiremiyordum. Kafamı kurcalayan bir şeyler vardı fakat tam olarak odaklanamıyordum.

Tam yolu yarılamışken planlamadığım bir şekilde yere eğilip kurumuş, dalından ayrılmış bir yaprağı elime aldım, yürümeye devam ettim. Sapından tutup elimde çeviriyordum öylesine. Ve kafamda düşünceler oluşmaya başladı. Korkularım gün yüzüne çıktı. Kuru bir yaprak gibi bir gün dalımdan kopmaktan, yalnız başıma kalmaktan,rüzgarın beni nereye sürükleyeceğini beklemekten korktum, bir an için. Sonra gözlerimi elimde anlamsızca çevirdiğim yaprağa diktim ve yaprağın yalnız olmadığını fark ettim. Yaprağa yapışmış bir diğer yaprak daha vardı, ve sanki bir maddeyle yapışmışçasına, güçlü bir şekilde. Ayırmak mümkün değildi zorlasam ikisi de dağılacaktı. Tarif edemeyeceğim bir duygu kapladı içimi,yüzümde bir tebessüm oluştu. Rüzgarın beni nereye savurduğun önemi yok dedim kendi kendime nasıl olsa ben de bu yaprak gibi sevdiğim insana sımsıkı sarılıp hep yan yana olacağım nereye savrulursam savrulayım hiç ayrılmayacağım dedim.

Ve korkularım kayboldu birden, üzerimde hissettiğim yükten, düşüncelerin ağırlığından kurtuldum bir anda sahip olduğum korkuları taşıdığım gibi, bu korkuları yenmemi sağlayan sonsuz bir sevgiyi de barındırıyorum içimde bir kere daha anladım bunu. Bende zaman zaman kuru bir yaprak olacağım bu hayatta ama sahip olduğum sevginin gücü sayesinde ne olursa olsun tekrar yeşerebileceğim de.

İnsan hayatın da zorluklarla karşılaşıyor, savruluyor bazen, istemeden kopuyor dalından. Ama yanında sevdiği olunca yalnız olmuyor nasıl olsa. Sevdiği de o daldan tereddütsüz kopuyor, onlarca yaprağa, o kalabalığa, o güven duygusuna rağmen, sevdiğinin peşinden koşuyor. Yüzlerce yaprağa tek bir yaprağı tercih ediyor, biliyor ki o tek yaprağın sevgisi karşılaşacakları zorlukların üstesinden gelecek. Sevgi aynı zamanda bir güven dayanağı.