Eski Yar a

O odaya, o eve ve o şehre veda edeli yıllar oldu. Kapandı sandığım yaralar her düştüğümde tekrar kanadı. Anladım ki yaralarım sadece kabuk bağlamıştı. Geçen yıllar fayda etmemişti acılarıma. Yine düştüm, yine dizlerim kanadı bugün. Ve ilk acım, ilk gözyaşım, ilk sevdam yine aklımdasın.
Anladım ki sadece unutmak zorunda kalıyormuş insan. Başka tenlerde, başka yüreklerde oyalanıyormuş mecburen. Hiç bir sevgi, ilk heyecanın ilk dokunuşun, ilk acının yerini tutamıyormuş.

İhanetle yoğrulunca aşk; insan kendini zamanın kollarına bırakıyormuş, öğrendim. Öğrendim ki insan içine her gün kan damlasa da ölmüyormuş.

Kırgın, kızgın ve hâlâ sevdalıyım sana ama biliyorum ki yalancı sevgilerle avutulmuyor yürek, kimse senin gibi kokmuyor, tek gamze kimseye senin gibi yakışmıyor ve kimse sen gibi yüreğimi yakmıyor.

Ve ben yıllardır unutamıyorum; yanından kalkmayayım diye bana sımsıkı sarılışını, sabahları ilk sigaranı yakışını, benim sana bir şey olacak diye yanışımı.